رزجنى المولى باربع بنات للزجال (محمد سرور)

رزجنى المولى باربع بنات


رزجنى المولى باربع بنات
تهانى وفاطمه وشاديه وايات
وطول عمرى نفسى اجيب الولد
واحجج لبويا حلمه اللى مات

بعجلى اللى راكب فرده شمال
انكد يوماتى على ام العيال
دا صبحت حياتها معايا محال
واضروب وانغوذ كمان فى البنات

تجولوا انى جاهل تجولوا حمار
دا من غير ولد ما يعمرش دار
وخلفة بناتى دا نحس وعار
بحس انى جدرى اصبح رفات


عجدت العزيمه وطفت البلد
ع اشوف بنت مهره تجيب الولد
ورحت ام هاشم طلبت المدد
وندرت ندرى انا من سكات

وجالوا ام صالح ولد وولود
ومات جوزها سابج بطلجه برود
وزينه وشابه ومهره وعود
وصالح والدها فاتها ومات

عجدت كتابى وجبت الشوار
وطلبت مطالب ودهبات ودار
وجولت لها شوفى معنديش هزار
واكره ماعندى خلف البنات

تشدى لى حليك تجيبى الصبى
يكون ولد راجل وده مطلبى
ع اشوفه بعينى ع اروح للنبى
احج ووفى الندر اللى فات

وعدت ليالى وليالى وشهور
وبحلم بولدى واسميه سرور
واجدله الموائد فى يوم الطهور
ولا حد ينادم يا ابوا البنات

وجاتنى البشاره زفت وطين
وخلفت مراتى يا بوى بنتين
يا مرى ياجهرى ع اروح انا وين
يا ريت كنت حرمه هرجع صوات

ولسمت نفسى بتوب الحريم
يا رب انت عالم بحالى رحيم
وجانى اخوايا وعبد الرحيم
راجل كله تجوى وحافظ ايات

وجال ايه جرى لك هتحكم فى كون
دا ربك دا واهب (كون فيكون)
وهو اللى مانع وهو الحنون
وغيرك بيحلم بدفر البنات

ومرتك دا ارض وانت البذور
هتزرع سبانخ ما تطرحش فول
متعملش راجل وسبع وغول
وتكفر بخالج سبع سموات

ارجع لربك يغفر عصاك
كله ع يغلط محدش ملاك
بنتك فى شبتك هتصبح عصاك
وسندك تداوى الالم الاهات

الزجال
محمد سرور